Borneo

Nou.. daar gaat ie dan.. Borneo ik zal het proberen om het kort en bondig te houden :-)
Borneo in een woord.. Wouw.. in drie woorden heel erg wouw..!!!
Wat waren dat 10 super dagen...
Ik zal het ff verdelen in .. De berg.. de jungle en het eiland..

Onee, eerste ff een introductie. Borneo is het op 4 na grootste eiland ter wereld en wij zijn in het Maleisische gedeelte, Sabah geweest, wat banaan betekend. De groep was geen bejaardenclubje, gelukkig, maar gewoon 10 leuke mensen. 3 mannen en 7 vrouwen. 2 meiden uit Denemarken, 2 uit London, een jongen uit Zwitserland een stel uit Engeland en een stel uit Australie.. en ik.. De gemiddelde leeftijd was 30 ofzo..En we hadden een hele leuke gids. Tot zover de introductie :-P

Goed beginnen bij het begin, de BERG..mount Kinabalu.
Als je mij na de eerste dag een iets over die berg had gevraagd dan was mijn reactie.. Verschrikkelijk, waarom, in vredesnaam waarom wilde ik die berg op.. Het was zwaar echt zwaar.. Misschien kwam dat ook wel omdat ik me niet helemaal fit voelde. Een overdosis fruit en rijst waarschijnlijk.. Maar goed toch begonnnen aan de klim en ik heb mezelf echt afgevraagd waarom ik dit zo graag wilde doen in m'n vakantie nota bene. Het was warm, de tocht omhoog lang en op een gegeven moment ging de hoogte ook meespelen. Steeds stoppen omdat je je ademhaling niet onder controle hebt. We begonnen ergens op 2000 en nog wat hoogte en moesten de eerst dag 8 km lopen. Berg op dus. We hebben overnacht bij Laban Rata een soort hostel op de berg. Wat was ik blij toen ik Laban Ratan zag..ik was helemaal op .. de eerste 3272 meter had ik gedaan. Kon eindelijk mn tas af die zeker een kilo of 8 woog. We moesten sowieso 3 liter water meenemen. Met zn tienen in een slaapkamer met stapelbedden, het was net schoolkamp. We gingen al om 18.00 uur naar bed, want de wekker ging om 01.30 uur, we zouden om 02.30 uur gaan klimmen om de zonsopkomst op de top van de berg te zien.. Maar om 02.30 uur mochten we niet weg. Het weer was te slecht en het was te gevaarlijk.. Wat een teleurstelling.. We kregen te horen dat we een uur zouden wachten en als het om 03.30 uur nog zo slecht was, zou alles worden afgeblazen. Aan de ene kant ff een opluchting, ik was er toch niet zeker van dat ik het zou halen. Aan de andere kant.. een enorme teleurstelling want ik moest en zou die ***** berg op.
03.10 uur .. droog!!! We mochten gaan, op eigen verantwoording want het was net helemaal zonder gevaar (sorry pap en mam, ik heb wel heeeeel voorzichtig gedaan hoor :-)
Onze groep ging als laatste er liepen z'on 80 mensen voor ons.. En wat een fantastisch gezicht, al die lampjes voor je.. je ziet alleen maar lampjes die als een lichtslinger de berg op lopen. Aan de lampjes kon ik zien hoe hoog we moesten, voor de rest wat het helemaal donker. Achter ons zagen we de verlichtte dorpjes, wat gaaf dit een kick. Om 03.30 uur in het donker op een berg in Borneo. Dit gaf zo'n kick dat ik het zeker wist, ik ga die top gewoon halen. Op een bepaald moment werd de berg te steil en moesten we met behulp van een touw de berg op. Dus handschoenen aan en gaan.. Ik vond het geweldig en het ging zo goed.. Op een gegeven moment konden we zonder touw verder.. Maar ik had die top nog steeds niet gezien. Ik kreeg een beetje hoofdpijn en ook andere mensen begonnen een beetje verschijnselen van hoogteziekte te krijgen. De laatse 700 meter.. en daar was ie.. Hij bestond echt.. Low's Peak het hoogste punt van mount Kinabalu (persoonlijk had ik hem High Peak genoemt, maar goed :-)
Die laatse 700 meter, met het doel voor ogen, maar het was echt afzien. Het laatste stuk op handen, voeten en knieen. En als derde van onze groep stond ik om 06.45 uur boven op Low's peak op 4095 meter hoogte, IK had het gedaan. Ik was best beetje trots op mezelf.. Erg lang zijn we niet op de top geweest. Was erg koud, veel wind en natuurlijk.. bewolkt. Inmiddels was de zon al ff op. Dus geen zonsopgang op de top, maar dat maakte niet uit. Zonsopgang halverwege de berg, ergens op 3400 meter is ook heel mooi. En toen.. moesten we terug..ook lopend en dat is een verhaal apart.. Pffff ik denk dat ik de levensduur van mijn enkels en knieen met 5 jaar heb verkort. Rond 09.20 uur terug bij Laban Rata voor ons tweede ontbijt en terug de berg af. Het ging sneller dan omhoog maar was zeker niet makkelijk. En regenseizoen zou geen regenseizoen heetten als het droog zou zijn dus, je raad het al.. regen regen regen op de terugweg. Wat was ik blij met mn onflateuse regenponcho van de Xenos hij was die euro echt waard :-) Rond 15.00 uur stonden we allemaal veilig onder aan de berg. Wel een paar keer weggeleden, maar niemand is echt gevallen. Wat was dat gaaf. Drie dagen lang heb ik flinke spierpijn gehad, was echt een aanslag op mn lichaam. Alle mensen, vooral locals, vroegen aan ons hoe het op de berg was geweest, konden ze zien aan onze manier van lopen.. haha.. Ik weet wel dat ik liever drie keer een halve marathon loop dan dit.. Eerlijk is eerlijk, ik heb het van te voren behoolijk onderschat.

En nu de jungle..
De meeste mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet echt diervriendelijk en plantaardig ben aangelegd.. maar ik was onder de indruk. Na een busrit van 6 uur kwamen we bij de Kinabatangan rivier.. Met een bootje, die toch sneller was dan het eruit zag, werden we naar de Kinabantangan jungle club gebracht een lodge achtig iets aan de rivier in de jungle. Super gaaf. We zijn hier drie dagen geweest, echt in de middle of helemaal nergens.. De mensen waren ontzettend gastvrij en vriendelijk. We zijn hier 2 nachten en 3 dagen geweest. We zijn verschillende keren met de boot de rivier opgegaan voor een rivercruise.. Zoiets als in Giethoorn, maar dan anders :-) hier zagen we apen (proboscus monkey met die enorme neuzen) we zagen mooie vogels, lizzards, slangen, nog meer apen, mooie planten en bomen en nog meer apen. Twee keer werd een cruise afgeblazen vanwege de regen maar de laatste afternooncruise wilden ze wel door laten gaan ondanks dat het een beetje regende. Ik had alleen een hempje en een korte broek aan, terwijl anderen in regenponchos zaten en natuurlijk werd de regenbui een tropische regenseizoens mini storm..inclusief onweer, nou daar zit je dan in een bootje .. Helemaal doorweekt, alsof je een uur onder de douche hebt gestaan met al je kleren aan. Het water was gewoon warm en af en toe een warme windvlaag. Het kon me allemaal niks schelen, ik heb er echt van genoten. Eindelijk ff al de zonnebrandcreme, deet en zweet van je af..Toen we terug kwamen was ik wel een beetje koud. Snel droge kleren aan een drie koppen warme chocolademelk haha de slagroom heb ik er zelf maar bij bedacht :-)
Oja niet elke boomstam is een krokodil.. helaas 100% bomen, 0% krokodil :-P

We hebben de jungle op vrijdag achter ons gelaten en zijn naar Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre geweest. Hier hebben we semi wilde orangutans gezien en wat zijn die grappig zeg. Vooral de baby orangutan. Tijdens voedertijd konden we ze zien en ze zijn zo wijs.. Ik heb er wel wat foto's van gemaakt maar tja ik stond daar met mn huis-tuin-keuken sony cybershot tussen de telelenzen van de rest van de groep..haha maare ik kon mijn camera wel in m'n broekzak stoppen, dat konden hun dan weer niet. Maar oke hun foto's zijn mooier...

Op zaterdag zijn we naar Sandakan gereden en zijn hier met de boot naar Turtle Island, Selingan gevaren. Een uur met een bootje met behoorlijke snelheid. En dan sta je op een klein eiland met de berg op honderen kilometers afstand.. helemaal aan de oostkant van het eiland.
Palmbomen, zand, mooie zee.. heerlijk.. ff lekker een middagje op het strand.
* klik ik net per ongeluk de site weg.. slik.. dacht ff dat ik over nieuw moest beginnen, pffffieuw*

Op dit eiland groeien schilpadden.. nee das niet waar.. Als een vrouwtjes schildpad eieren legt, halen ze die weg meteen we en worden ze herbegraven op een veilig stuk grond. Na twee maanden komen de eieren uit en worden de kleine schildpadjes naar zee gebracht en aaahhhh wat zijn babyschildpadjes lief..zo schattig. Meestal zijn het er rond de 100, maar dat kan verschillen. Het ligt aan de tempratuur van het zand of het mannetjes of vrouwtjes worden. Warm zand betekend vrouwen, koeler zand betekend mannen. Hot chicks en cool boys zoals onze gids zei. Hier leven de Hawksbill en de groene schilpad..
We zouden 's avond met een beetje geluk een vrouwtjeschilpad zien maar moesten erg lang wachten. Het was inmiddels 22.00 uur maare dr gebeurde niks.. nouja het begon voor de verandering weer een te regenen. Enne ja hoor, 22.10 uur moesten we met zn allen als een speer naar het strand komen, mama turtle was gespot en eitjes aan het leggen. Heel bijzonder om te zien, maar had wel een beetje medelijden met haar. Al die stomme touristen om je heen als je aan het bevallen bent. Ik zou dr niet blij mee zijn als ik schildpad was. Natuulijk waren er wel regels, geen zaklampen en camera's met flits.. maar je hebt er altijd van die mensen bij.. Inmiddels was ik alweer drijfnat.. De eitjes werden weggehaald en je zag dat moederschildpad het gat dat ze had gemaakt weer dichtgooide. Enorme kuilen graven die beesten, maar ja ze zijn ook groot. Ze had 68 eitjes gelegd en deze werden begraven op een veilige plaats. Over 2 maanden hebben we weer 68 mini schildpadjes. We hebben een aantal schildpadjes, die die dagen uit hun ei waren gekropen, naar de zee gebracht en losgelaten. Alle vrouwen ik koor: aaaaaaaaaaaahhh. Zo lief, zo schattig om die mini beestjes een sprint te zien trekken naar de zee..
Ik zal maar niet zeggen dat maar 1 % overleefd..

De laatse dag hebben we nog wat dingen bezocht en hebben we ons afscheid gevierd op een hele leuke manier. Vooal heel gezellig..
En toen was het voorbij.. 10 dagen Borneo. Jammer, maar ik heb zoveel zin ook om naar Australie te gaan.

Oja ik zal nog ff vermelden dat ik een airco heb gemaakt, durian heb gegeten (zoooo smerig, een vrucht die zo stinkt en zo vies is dat ie in sommige hotels en in het openbaar vervoer verboden is), ik had een slang voor de deur van mn huisje en laat een Zwister voorlezen uit je reisdagboek en je hebt een hoop lol. En ik begin eindelijk een beetje bruin te worden ;-)

De kop is eraf.. nog 8 weken vakantie.
Af en toe denk ik best wel eens aan jullie. Op het moment dat ik de berg opging was het voor jullie 22.00 uur 's avonds. De een ging naar bed de ander begon aan zn nachtdienst. Het tijdsverschil wordt straks nog groter als ik naar Australie ga.. vanavond om precies te zijn. Ik ga via Sydney naar Darwin waar ik op donderdagochtend om 06.00 uur mijn groep ontmoet. Uitslapen is er echt niet bijgeweest de laatste dagen. Vaak op rond 05.30 of 06.00 uur.

Echt kort en bondig was het niet :-) ik ga nu proberen wat foto's te uploaden.

Veel liefs xx